Szkoła Muzyczna Vestur­byggð

Początki usta­no­wienia Szkoły Muzycznej Vestur­byggð sięgają drugiej połowy 1967 roku, kiedy to Steina Einars­dóttir, godpo­dyni domowa i pasjo­natka muzyki obecnie zamiesz­ku­jąca w Reykja­víku, wyszła z pomy­słem usta­no­wienia Towa­rzy­stwa Muzycz­nego Patreks­fjörður.

Towa­rzy­stwo niemal natych­miast ze jeden ze swych głów­nych celów posta­wiło sobie utwo­rzenie szkoły muzycznej. Dzięki wspólnej inicja­tywie kilkorga członków udało się pozy­skać instru­menty muzyczne konieczne do rozpo­częcia nauki.

Wśród osób, które były najbar­dziej zaan­ga­żo­wane w stwo­rzenie szkoły, można wymienić kierow­nika sieci ener­ge­tycznej Hafsteina Davíðs­sona, nauczy­ciela Hilmara Árna­sona, Sigrún Sigur­jóns­dóttir oraz wcze­śniej wspo­mnianą nieza­po­mnianą Steinę Einars­dóttir.

 

Dzia­łal­ność szkoły rozpo­częła się najpierw jesienią 1967 roku w Patreks­fjörður pod prze­wod­nic­twem Guðmu­nura H. Guðjóns­sona, orga­nisty z Kjörvogur przy Strandir. Był on odpo­wie­dzialny za naukę w placówce przez pierwsze trzy lata jej funk­cjo­no­wania, a pomocą służył mu muzyk Ólafur Markússon z Reykja­víku.

Jesienią 1970 roku stano­wisko kierow­nika szkoły objął orga­nista Jón Ólafur Sigu­rðsson i pełnił tę funkcję przez kolejne trzy lata, po którym to czasie został nauczy­cielem w szkole do czasu wypro­wadzki wiosną 1975 roku. Z począt­kiem roku szkol­nego 1973 pracę w szkole rozpo­czął Ólafur Einarsson, nauczy­ciel muzyki z Reykja­víku.

Inne osoby zaan­ga­żo­wane w dzia­łal­ność szkoły to Övind i Göril Solbakk, Colin i Stephanie Harper, John Gear, Sandy i Andy, Keith i Pamela Anne Mils, Adrienne Davis, Hilmar Árnason, Hrafn­hildur Valga­rðs­dóttir z Tálk­na­fjörður, Pétur Bjar­nason z Bíldudal, Ásrún Atla­dóttir i Sigrún Sigur­jóns­dóttir z Patreks­fjörður, Jón Ingi­marsson z Bíldudal, Garðar Jörundsson z Bíldudal, Mute Malik z Hamburga w Niem­czech, Sigu­rður Daníelsson nauczy­ciel muzyki z Reykja­víku, później w Þingeyri i Ragnar Jónsson, który uczył gry na pianinie.

Fyrsta stjórn Tónli­star­félags Patreks­fja­rðar var  skipuð þeim Gísla Viktors­syni sem formanni, Jóni Þ. Arasyni, gjald­kera og frú Maggý Kristjáns­dóttur  ritara.

Pierwszy zarząd Towa­rzy­stwa Muzycz­nego w Patreks­fjörður składał się z prze­wod­ni­czą­cego Gísli Viktors­sona, skarb­nika Jóna Þ. Arasona i sekre­tarza Maggý Kristjáns­dóttir

Gdy pisane są powyższe słowa w styczniu 2014 roku rzeczone Towa­rzy­stwo nadal funk­cjo­nuje, aczkol­wiek jego obrady nie odbyły się w ciągu ostat­nich lat.

Biorąc pod uwagę datę utwo­rzenia szkoły można by powie­dzieć, że jeszcze racz­kuje, tak samo jak i inne szkoły muzyczne na Islandii. Porów­nując z wielo­wie­kową dzia­łal­no­ścią podob­nych szkół za granicą można by rzec, że nawet nasza najstarsza szkoła muzyczna, powstała 47 lat temu, w roku 2014 jest nadal w powi­ja­kach.

Więk­szość szkół muzycz­nych w kraju została utorzona dzięki sile współ­pracy ogółu i w prze­wa­ża­jącej więk­szości prowa­dzone były przez pajo­natów. Powstanie Szkoły Muzycznej Vestur­byggð jest dobrym tego przy­kładem. Prze­pisy regu­lu­jące wsparcie finan­sowe dla szkół muzycz­nych ze strony rządu weszły w życie z począt­kiem 1976 roku. Można powie­dzieć, że od tego momentu szkoły muzyczne poja­wiły się na mapie islandz­kiego systemu szkol­nictwa. Mimo że w procesie promo­wania islandz­kiej muzyki jest to osią­gnię­ciem samo w sobie, nadal minie wiele czasu nim szkoły muzyczne uzyskają status równych szkołom powszechnym w kraju.

Jak wiadomo śpiew i muzyka są balsamem dla duszy. Znaczenie edukacji muzycznej nie podlega wątpli­wości. Dziecko, które nauczone zostaje różnicy między harmonią a hałasem, znacznie łatwiej dostrzeże podobne niuanse w życiu codziennym.