Muzea, galerie i rezy­dencje arty­styczne

W Hnjótur przy Örlyg­shöfn znaj­duje się wyjąt­kowe muzeum zawie­ra­jące zbiory z połu­dniowej części Zachod­nich Fiordów, opowia­da­jące historię lokal­nego rybo­łów­stwa, osad­nictwa i codzien­nego życia. Ekspo­naty pozwa­lają na wgląd w walkę o życie, w zwią­zaną z nią zarad­ność i umie­jęt­ność prze­trwania, konieczne do prze­trwania w tutej­szych trud­nych warun­kach. W muzeum znaj­duje się wiele cieka­wych przed­miotów, w tym kape­lusz Gísliego z Uppsali oraz pamiątki zwią­zane z boha­terską akcją ratow­niczą przy Látra­bjarg z 1947 roku.

W Húsið w Patreks­fjörður mieści się prze­strzeń wysta­wien­nicza pod  wystawy arty­styczne, koncerty, odczyty i warsz­taty oraz inne wyda­rzenia. Znaj­duje się tam również sklep z ręko­dziełem, kawiarnia i prze­strzeń wspólna do pracy, którą można wynająć na okre­ślony czas. Húsið – Creative Space – Prze­strzeń Kreatywna mieści się w starej chacie rybac­kiej przy porcie w Patreks­fjörður, histo­rycznym  budynku pełniącym dawniej kluczową funkcję w życiu lokalnej społecz­ności.

Na prze­strzeni wieków u brzegów Islandii poja­wiło się wiele potworów i w ciągu ostat­nich dwustu lat ich obec­ność była najsil­niejsza właśnie w Zachod­nich Fior­dach. Najbar­dziej znane są cztery potwory i wszystkie z nich spostrze­żono w Arnar­fjörður. Te potwory to Fjöru­lalli, Faxi, Skel­ja­skrímsli i Hafmaður.

W Centrum Potworów zapo­znać się można z ich histo­riami, które poda­wane były w tych okoli­cach z ust do ust przez długie lata. W orygi­nalny i trzy­ma­jący w napięciu sposób opowia­dają one o spotka­niach ludzi z potwo­rami. Inte­re­su­jąca forma wystawy fascy­nuje i przy­jemnie zaska­kuje gości.

W Brau­tar­holt w Selárdal znja­dują się niesa­mo­wite dzieła sztuki autor­stwa Samúela Jóns­sona pocho­dzące z połowy ubie­głego wieku. Wszystkie prace Samúela dają piękne świa­dectwo jego talentu, z którego był on szeroko znany. Jednak jego nazwisko nie pojawia się w żadnych publi­ka­cjach na temat historii islandz­kiej sztuki. Wielu przy­by­wało do Selárdal specjalnie po to, by na własne oczy zoba­czyć prace artysty, wysta­wione tam jak wszystkie inne uznane dzieła sztuki. Sam artysta znaj­dował przy­jem­ność w opro­wa­dzaniu gości i podróż­nych po okolicy i poka­zy­waniu im swoich prac oraz okolicz­nych budynków.

Samúel Jónsson urodził się w 1884 roku w Arnar­fjörður. Jako dziecko prze­pro­wa­dził się do Selárdal, gdzie jego matka była poko­jówką, następnie zaś otrzymli oni loka­tor­stwo przy zagro­dzie w Tóft w dolinie. W konse­kwencji tego Samúel zamiesz­kiwał w kilku  miej­scach w Selárdal oraz w Tálk­na­fjörður. Osta­tecznie osie­dlił się w miejscu zwanym Melstaður, które sam Samúel nazywał Brau­tar­holt. Tam wybu­dował dom, kościół i muzeum sztuki i dał sobie czas na własne zain­te­re­so­wania i pasje arty­styczne, które do tej pory spychane były na dalszy plan przez ciężką pracę i zmar­twienia o chleb codzienny. Samúel Jónsson zmarł w 1969 roku.

 

Stare Osada w Brján­slækur została w ostat­nich latach odno­wiona i zyskała nową funkcję. W połowie 2016 roku otwarła się tam wystawa zorga­ni­zo­wana przez Agencję Środo­wiska, której tematem był Surtar­brands­gilið, węgiel drzewny, skamie­nia­łości i wszystko, co w istotny sposób wiąże się z tymi tema­tami. Ekspo­zycja w inte­re­su­jący i przy­stępny sposób opowiada o roślin­ności, która często porasta wyżej wspo­mniane elementy. Wystawa czynna jest w miesią­cach letnich.

W Starej Osadzie niedawno rozpo­częła dzia­łal­ność kawiarnia, czynna w godzi­nach otwarcia ekspo­zycji. Na ścia­nach kawiarni można podzi­wiać historię Hrafna-Flókiego utrwa­loną w formie drze­wo­rytu przez artystkę Svein­björg Hall­gríms­dóttir.