Kosciół w Saurbær
Kościół obecnie stojący w Saurbæ w Rauðasandur ma niezwykłą historię i jest szeroko znany. Od połowy XVII wieku stał znajdował się tam dom modlitwy.
Od połowy XVII wieku w Saurbæ stał kościół torfowy pokryty, później blachą i z drewnianym dachem. Niektórzy protestują przeciwko nazywaniu budynku torfowym, powołując się na fakt, że jedynie najdłuższe ściany zrobione były z torfu i kamieni, przede wszystkim dla wzmocnienia konstrukcji. Kościół ten był w rzeczywistości w nienajlepszym stanie, popadający w ruinę i faktycznie nie nadający się do użytku, gdy Ari Finnson podjął decyzje o jego rozebraniu w 1869 roku i wzniesieniu na jego miejscu znacznie bardziej imponującej świątyni z drewna.
Na przełomie XIX i XX wieku drewnianemu budynkowi poświęcono wiele uwagi, między innymi został on obity blachą. Najprawdopodobniej wskutek błędów przy wykonywaniu tych prac wschodnia ściana szczytowa budynku uległa korozji znacznie wcześniej niż powinna była. W kolejnych latach kościół został zaniedbany, aż zimą 1966 roku zawalił się pod wpływem szczególnie złej pogody.
Prawie natychmiast starsi mieszkańcy Rauðasandur wyrazili zainteresowanie w odbudowie kościoła w Saurbæ, lecz z powodu braku w ludziach i niedoboru finansów plany te zostały zarzucone.
W końcu została podjęta decyzja o odbudowie na tym miejscu starego kościoła z Reykhólar, który został rozebrany i zachowany na południe od Bessastaðir pod pieczą dyrekcji Muzeum Narodowego. W samym Reykhólar rząd wybudował nowy kościół, pod patronatem dwóch kongregacji – w Reykhólar i w Staðir.
Warty wspomnienia jest fakt, że tenże odbudowany kościół z Reykhólar uzbudowany jest w zgodnie z zasadami tzw. złotego podziału, stylu wywodzącego się ze starożytnej Grecji. Złoty podział charakteryzuje się tym, że żadna linia nie przyciąga wzroku bardziej niż inna, a raczej wszystkie linie tworzą jedną harmonijną całość..
Kościół zatem został pierwotnie zbudowany w Reykhólar przez Brynjólfa Benidiktssona, kupca z Flatey. Zawalił się on już pierwszej zimy nawet nie dokończony. Został ponownie odbudowany, tym razem z większą dbałością o stabilność konstrukcji.
Po przestoju w Bessastaðir 5 września 1982 roku kościół został w końcu poświęcony przez biskupa ordynacyjnego Sigurðura Pálssona i siedmiu innych duchownych i przemianowany na kościół w Saurbær w obecności licznie zgromadzonych wiernych.